Κανείς δεν ήθελε ένα μολύβι με γκρι χρώμα. Πώς θα φαινόταν ό,τι έγραφε πάνω στο λευκό χαρτί; Άλλωστε κι εγώ καθόλου δεν ήθελα να καταναλωθώ και να μικρύνω και να πεταχτώ μες στ' άχρηστα. Ήξερα πολύ καλά τι δουλειά κάνουν οι ξύστρες. Έτσι πέρασα όλο το καλοκαίρι μέσα στο κουτί με τα περισσεύματα. Ώσπου άρχισα να βαριέμαι και να θέλω να φύγω. Μα δεν ήθελα να πάω σε κάποιο παιδικό γραφείο πλάι σε μια γόμα και μια ξύστρα. Ήθελα να βγω έξω, να τριγυρίσω, να γνωρίσω καινούργιους μαγικούς κόσμους. Και τότε ήρθε, από έναν άλλο μακρινό τόπο, η Αυγή.

Monday

βιαστικός ποταμός

Το πάρκο είναι η πιο όμορφη τοποθεσία της πόλης μας και βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της. Αυτό το έμαθα αργότερα, στο μάθημα της γεωγραφίας. Η Αυγή με παίρνει πάντα μαζί της στο σχολείο. Όχι για να γράφω τις σημειώσεις της. Μόνο για να με κρατά όταν δείχνει στο βιβλίο. Βλέπετε, αν γράψω σύμφωνα με τη βούληση κάποιου άλλου, θα χάσω τη μαγεία μου. Η ουσία μου θα καταναλώνεται σταδιακά και οι ξύστρες θα αφαιρούν κάθε μέρα λίγο από το σχήμα μου.
Η πόλη μας είναι χτισμένη γύρω από τους δίδυμους λόφους. Αυτοί οι καταπράσινοι λόφοι είναι η καρδιά του μεγάλου πάρκου. Γύρω τους, οι κάτοικοι έχουν φυτέψει μεγάλους κήπους με όλα τα φυτά που ευδοκιμούν στο κλίμα της περιοχής μας. Ανάμεσά στους δυο λόφους κυλάει το ποτάμι, που κατεβαίνει από το μεγάλο βουνό βόρεια, διασχίζει ολόκληρη την πόλη και συνεχίζει στην πεδιάδα, όπου γεμίζει και με άλλους ποταμούς, ως που πέφτει πλατύ και μεγάλο πέρα μακριά μέσα στη θάλασσα.
Ο κύριος Αυγερινός τηλεφώνησε και η κυρία Ανατολή του είπε ότι πλησιάζουμε στην πρώτη γέφυρα του πάρκου για πεζούς και θα τον περιμένουμε να μας συναντήσει εκεί.
Ο ποταμός σε όλο του το μήκος είναι στολισμένος με γέφυρες. Αλλού αραιότερα και αλλού πυκνότερα. Γέφυρες για αυτοκίνητα, γέφυρες για φορτηγά, γέφυρες για τραίνα, για μηχανάκια, για ποδήλατα, για πεζούς. Οι γέφυρες που βρίσκονται στο χώρο του πάρκου είναι οι περισσότερες για πεζούς, μερικές για ποδήλατα και λίγες για μηχανάκια. Όχι, όμως, για βενζινοκίνητα μηχανάκια – για ηλεκτροκίνητα.
Η πόλη μας πειραματίζεται σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Και στο μεγάλο μας πάρκο πραγματοποιούν – με μεγάλη επιτυχία, όπως λένε περήφανα – ένα πιλοτικό πρόγραμμα χρήσης αιολικής και ηλιακής ενέργειας.
Μόνο οι φύλακες του πάρκου επιτρέπεται να κυκλοφορούν με μηχανάκια. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί πρέπει να ολοκληρώνουν τη διαδρομή της περιπολίας τους σε συγκεκριμένο χρόνο. Πρέπει, επίσης, να είναι ικανοί να τρέξουν και να φτάσουν εγκαίρως αν κάπου υπάρξει ανάγκη. Κάθε φύλακας, μόλις ολοκληρώσει το ωράριό του, παρκάρει το μηχανάκι στους ειδικούς χώρους στάθμευσης στα όρια του πάρκου και το βάζει στην πρίζα, ώστε να είναι έτοιμο για την επόμενη βάρδια.
Όλη η ηλεκτρική ενέργεια που είναι απαραίτητη για τις ανάγκες του πάρκου προέρχεται από τον άνεμο και τον ήλιο. Στις ψηλότερες θέσεις των δίδυμων λόφων απλώνονται το αιολικό και το ηλιακό πάρκο. Στις λοφογραμμές υψώνονται οι μύλοι που μαζεύουν τη δύναμη του ανέμου και στις νότιες πλαγιές οι πλάκες που συγκεντρώνουν τη δύναμη του ήλιου.
Αυτά μας εξηγούσαν και μας έδειχναν ο κύριος Ευκάλυπτος και η κυρία Λεύκα και τα παιδιά ανυπομονούσαν ‘πότε θα φτάσει ο κύριος Αυγερινός;’ γιατί στον άλλο λόφο ‘ήταν η ωραιότερη παιδική χαρά του κόσμου!’ Έφτασε, λοιπόν, έγιναν οι συστάσεις και τα παιδιά τους παρακάλεσαν να βιαστούν.
Ωστόσο, καθώς ανεβαίναμε τη γέφυρα, το βήμα τους επιβράδυνε. Ένα θαύμα συμβαίνει εδώ. Ο ποταμός τρέχει βιαστικός. Τα νερά είναι διάφανα, λαμπερά και χρωματιστά. Τα χρώματα τρέχουν. Τρέχουν κι αλλάζουν στη διαδρομή. Και τα σχήματα, επίσης. Τα σχήματα απ’ τους καθρεφτισμούς. Ό,τι βλέπει γύρω του ο ποταμός το καθρεφτίζει. Έπαιρναν τους καθρεφτισμούς μας τα νερά και κάλπαζαν για τη θάλασσα.
Εμείς πηγαίναμε ανατολικά και ο ήλιος πήγαινε να πλαγιάσει. Οι σκιές μας περπατούσαν μπροστά. Τότε πρέπει να ήταν που σκέφτηκα για πρώτη φορά πόσο ψηλός ήταν ο κύριος Αυγερινός. Αφού, ενώ ερχόταν τελευταίος, η σκιά του βάδιζε πρώτη.
Και, να, άρχισαν ν’ ακούγονται οι φωνές τους. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν τόση φασαρία όταν βρίσκονται όλα μαζί. Τα ψηλά δέντρα σχηματίζουν έναν μεγάλο κύκλο εκεί και κάτω από τη σκιά τους, μέσα στο τεράστιο πλάτωμα, κούνιες και τραμπάλες και κρεμαστά σπιτάκια κι ανεμόσκαλες και παιδιά, πολλά παιδιά, μικρότερα και μεγαλύτερα – και οι φωνές τους.

No comments:

Post a Comment